Waaat?? Tja echt waar.. ik ben weer thuis! Langer reizen mocht blijkbaar niet zo zijn. Een reis met veel pech, meer dokters gezien in het afgelopen half jaar dan in mijn hele leven.. en zo eindigt mijn reis dan ook. Na een avondje feesten op Saint Patricks Day (Ierse feestdag) met groene biertjes en gratis vodka, gingen we nog ff een potje voetballen.. slecht idee.. krak zei mijn voet met als gevolg dat ik mijn enkel gebroken heb en in het gips zit! Dit gebeurde in Panama City. Dacht dat ik hiermee nog wel verder kon reizen, maar uiteindelijk was het echt een hel. Had ouderwetse okselkrukken, waar ik max 1 minuut mee kon lopen want deed erg veel pijn, hotelkamers op 3 hoog, wegen met gaten en schuine stukken en mijn eigen tas niet kunnen dragen. Dat ging dus niet werken. Ik ben nog wel met Tim met een zeilboot naar Colombia gevaren. Erg mooie tocht, langs de San Blas Islands, allemaal onbewoonde eilandjes, sommige zo klein dat er slechts 1 palmboom op paste, mooi blauw helder water en witte stranden, super! We waren met 3 Argentijnen en 2 Mexicanen, dus was voornamelijk een Spaanse tocht. Heb vooral de hele dag lekker op het dek in het zonnetje liggen tukken, want ben nog steeds geen held met boten en het enige wat die reispillen doen is je in slaap laten vallen! 1 avond zijn we met z'n allen een onbewoond eiland opgegaan, hebben we een kampvuur gemaakt met een drankje en muziekje en wat ge-bbqt! Super! Geluk bij een ongeluk was dat ik nieuw Koreaans gips heb gekregen, waar je max 20 min per dag mee in het water mag, dus kon ik gelukkig wel wat zwemmen.

Maar goed, ik zal nog ff mijn laatste maand beschrijven. In Boquete heb ik samen met Tim een dagje een scooter gehuurd (voor het eerst van mn leven scooter gereden jaja, sorry paps en mams) en hebben we een mooie tocht gemaakt door de bergen, langs een waterval en kleine dorpjes en allerlei koffieplantages. Overal hele mooie tuinen met verschillende aparte bloemen etc. Volgende dag hebben we een animal rescue centre bezocht, veel lieve aapjes, verschillende papegaaien en tropische vogels etc. En hebben we lekker gechilld in een zwembad met hele snelle glijbanen!

Na Boquete, zijn Tim, Moniek en ik naar Panama City gegaan. We hadden de laatste bus gemist (door verkeerde info van het hostel) dus probeerden weer te liften. Bleek niet te werken in het donker, zelfs niet met 'mira, mi amor' (kijk/luister mijn lieverd, waarmee ik eerder al wel succes had geboekt en we daarna veelvuldig hebben gebruikt om dingen voor elkaar te krijgen, soms moesten de mannen zelfs een beetje blozen) dus maar met de taxi naar David en vanuit daar een nachtbus naar Panama City. Midden in de nacht kregen we panne, dus moesten we van bus wisselen, maar verder verliep de reis prima. Op Internet hadden we uiteindelijk toch een goedkope auto gevonden om te huren, dus die gelijk opgehaald, en toen begon de road trip!!

We hebben 4 dagen lekker rond gecruised (zo lekker om weer es auto te rijden!), langs de Pacifische kust, waar met het openbaar vervoer heel moeilijk te komen is. Hebben verschillende strandjes en kustplaatjes bezocht. Was heel relaxed, we hadden geen volledige wegenkaart, dus alles wat wel leuk klonk hebben we bezocht. Missie van iedere dag was om zoveel mogelijk lifters mee te nemen (Moniek en ik wilden wat terug doen voor de gemeenschap, omdat wij al zoveel liften hebben gekregen) dus ook al vroegen ze er niet om, dan drongen wij gewoon aan om mee te liften haha. Record was met z'n zevenen + surfplank in de auto gepropt, waarbij ik een dik jochie met natte zwembroek op m'n schoot kreeg. Maar we hebben veel mensen blij gemaakt denk ik.

Verder zijn we zo'n 4x aangehouden door de politie. Meestal gewoon paspoortcontrole, maar 1x toch echt vanwege een overtreding. Tim haalde in over een doorgetrokken streep en toen stond er onderaan de berg een motorpolitiemannetje te wachten. Tim zijn Spaans is niet optimaal, maar Moniek en ik lieten hem lekker eerst zelf spartelen. Toen duurde het wel erg lang, dus was het tijd om er mee te bemoeien. Deze overtreding ging zo'n 70 dollar kosten. Hmmm dat is wel erg veel. 'Meneer de politieagent.. valt er niet iets te regelen?' 'Nou.. uh... weet je, rijd maar 1 km verder dan praten we daar wel verder, want hier staan mensen te kijken...' Ok, prima.. 1 km verder wat met meneer agent gebabbeld, hij vond het allemaal wel prachtig, ik gezegd dat Tim een Engelsman is dus niet kan rijden en niks snapt van dat rechts rijden etc. 'Nou dat van die doorgetrokken streep is gewoon een internationale regel, dus de rest heeft er allemaal niks mee te maken'. Uh.. oeps.. 'maar als we nou beloven dat we het nooit meer zullen doen kunnen we er dan asjeblieft met een waarschuwing vanaf komen, glimlach, glimlach?' 'Nou ok.. vooruit dan..' Yes gelukt... die vrouwelijke charmes komen toch altijd wel weer te pas. De vriendelijke politieman een fles vodka gegeven die we achterin hadden liggen, dus iedereen happy! Hoe bedoel je corrupt!

De Panamese politie mocht ons wel geloof ik. Zo waren we terug in Panama City, op zoek naar een hostel en deze stad is supergroot en zonder straatnamen en bordjes is het erg lastig iets te vinden. Dus wij de politie om de weg gevraagd en na een telefoontje kwam er een andere politieauto die ons een persoonlijke escort gaf de goede richting op!! Tijdens het wachten leuk gekletst met meneer agent die erg geïnteresseerd was in ons, dus ik m'n stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of we misschien een foto mochten maken van Tim achter in de boevenbak van de auto met handboeien om, aangezien ie al een keer een overtreding had begaan. Daar moest ie wel om lachen, maar hij vond het niet zo'n goed idee omdat ie bang was dat wij dan een verkeerd beeld zouden verspreiden van de Panameese politie. Helaas!

In Panama City hebben we het welbekende Panama Kanaal bezocht. Was erg interessant om te zien, wat een ingenieus systeem. Gaat heel wat geld mee gemoeid.. zo moeten supergrote vrachtschepen tot zo'n 200.000 dollar betalen om erdoor te mogen (maar dan nog bespaart het ze 1 miljoen als ze om zouden moeten varen).

Vervolgens zijn we op een missie gegaan om proberen een lift te regelen, door het Panama kanaal en naar Colombia (of nou ja als het beter uitkomt naar de Galapagos Eilanden in Ecuador, moet daar tenslotte toch heen!!). We hebben verschillende havens bezocht en flink rondgevraagd. Zelfs op de radio van de schippers onze wens omgeroepen en de yachtclub bezocht. Ze raadden ons aan om naar Colon te gaan en het vanuit daar te proberen, omdat in Panama City veel mensen de andere kant op gingen. Dat was het volgende plan.. maar toen brak ik mijn voet en hebben we dus maar gewoon betaald voor de tocht.

Na de zeiltocht nog een paar dagen in Colombia doorgebracht, in Turbo en toen naar Bogota, de hoofdstad, gevlogen om van alles te regelen. Ik was best een attractie met mijn gipse poot. Mensen die me ongegeneerd aangaapten en wilden weten wat er gebeurd was, kindjes die vroegen of het zeer deed en hoe ze dat gips noemen (geen idee), en manke-in-rolstoel-zittende-of-ook-op-krukken-lopende-zwervers die normaal om geld bedelen, me nu begroetten alsof je één van hun bent. Vooral toen we gingen zwemmen in een lokaal strandje snapte de mensen er niets van. Een blank, blond meisje met een raar ding om haar been en dan gaat ze ook nog het water in!!!

Ik heb nog zitten te twijfelen om naar Ecuador te gaan om Bette op te zoeken, maar toen ik ook nog eens mijn pinpas verloor was dat de druppel.. ik ga naar huis! Ik heb nu mooi Midden-Amerika helemaal afgerond, dus in mijn volgende reis dan maar naar Zuid-Amerika. De verzekering heeft het allemaal goed en snel geregeld, en zo kon ik Business Class terugvliegen (whoehoe.. lekker champagne en wijntjes, driegangen menu netjes uitgeserveerd op mijn gedekte tafeltje, massagestoel die helemaal onderuit kon en teveel films en spelletjes, waardoor ik geen tijd had om te slapen!) en stond er overal netjes iemand me op te wachten met een rolstoel, hoefde ik nergens in de rij en hebben ze er zelfs voor gezorgd dat het vliegtuig in Madrid op me bleef wachten en heeft een meisje me door het vliegveld gesjeesd, zodat ik m'n aansluiting kon halen!

Dus nu ben ik weer terug in het kikkerlandje!

Na een half jaar..

...Zon , hitte en zweten, nu weer kou, regen en rillen (En wat is het hier koud!!!)!

...Slippers, nu weer schoenen (nou ja eentje nu dan)!

...Bikini en korte broeken, nu weer wintertruien!

...Buiten leven, nu weer binnen!

...Hele dag overal swingende muziek, nu weer saaie stilte!

...Overal vrolijke mensen hoe arm ze ook zijn, nu weer in zichzelf gekeerde, chagrijnige, gestreste gezichten!

...Mooie natuur en indrukwekkende landschappen, nu weer grauw en plat Nederland!

...Verschillende talen door elkaar praten en steeds switchen, nu weer terug naar het Nederlands!

...Kip, rijst en bonen en straatvoer met je vieze handen eten, nu weer Hollandse pot met bestek!

...Het missen van Hollandse kaas, koude melk en bruin, vers brood en vitaminen, nu alles weer voorradig!

...een overdosis aan koolhydraten hebben binnen gekregen, nu weer proberen die overtollige kilos kwijt te raken!

...Wc-papier in de prullenbak gooien, nu weer in de pot!

...Water drinken uit flessen, nu weer uit de kraan!

...Slapen op de meest ranzige matrassen in stapelbedden, met zn tienen op 1 kamer, nu weer alleen in mijn eigen bed!

...Wakker gehouden worden door snurkende, of luidruchtige mensen, nu weer vredige rust!

...Koude, vieze douches, nu weer warm en schoon!

...Geprikt, gebeten en gestoken worden door de meest rare insecten en je bed checken op bedbugs, schorpioenen of grote spinnen, nu zonder die zorgen!

...Ritueel van zonnebrand smeren, mosquitospray spuiten en babyolie smeren (tegen zandvlooien), nu niks meer van dat alles!

...Leven uit een stinkende backpack, nu weer schoon uit de kast!

...Zonder make-up, parfum, haarstyling, vieze, kapotte kleren, nu weer ijdel en aandacht aan m'n uiterlijk besteden (of toch nog ff lekker niet!?)!

...Zonder afspraken en verplichtingen, nu weer plannen en regelen!

...Zonder mobiele telefoon, luxe, horloge en tijdsbesef, nu weer terug in het georganiseerde, hectische, materialistische leventje!

Maar wat was het geweldig! Een half jaar om nooit te vergeten.. Een half jaar geen plannen, lekker op de bonnefooi leven en doen waar je zin in hebt.. In een half jaar heb ik super veel leuke, lieve mensen mogen ontmoeten, Spaans mogen leren, cultuur mogen opsnuiven en veel gave dingen mogen zien en beleven. Dus ach.. zo erg is het niet om terug te zijn. Ben allang dankbaar dat ik deze reis heb mogen maken. En ik kijk er nu naar uit om iedereen weer te zien! Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het trouw volgen van mijn verhalen en alle leuke reacties en emailtjes. Heeft me heel goed gedaan en me vooral in dipjes erg gesteund!

Muchos gracias en hasta pronto!!

Besitos Marielle