Hey hallo!

Weer sneeuw? Houdt maar niet op he?! Nou ik zit lekker in het zonnetje elke dag, met zo´n 30 graden denk ik!

Ok ik was gebleven bij Granada, Nicaragua.. Heb er totaal een week doorgebracht en geprobeerd een plan voor mijn verdere trip te maken.. dit is een beetje mislukt want ik heb nog steeds geen idee haha! Heb besloten geen vrijwilligerswerk en Spaans te doen daar, want werd een beetje gek van alle mannen (zowel jochies) die continu iets tegen je moeten zeggen als je op straat loopt. Wat ik ook probeerde ik kwam er niet van af.. tja moet je maar niet blond zijn! Ze bedoelen er allemaal niks kwaad mee.. maar werd er goed gek van.

Heb uiteindelijk niet veel uitgevoerd in Granada. Ben naar een mooi uitzichtpunt geweest waar je een view had over de vulkanen, lago Nicaragua (grootste van Central Amerika) en laguna de Apoyo. En ik ben met wat locals die ik ontmoet had naar een honkbalwedstrijd geweest.. het was de finale van Granada tegen Leon. Stadion was afgeladen met enthousiaste supporters (die overigens gewoon allemaal door elkaar zitten.. hier kan dat nog!), compleet met cheerleaders, alles erop en eraan.. topsfeer! Heb niet zoveel mee gekregen van de wedstrijd want heb alleen maar zitten ouwehoeren met alle mensen daar, dansjes gemaakt met William (1 van de locals) elke keer als er gewisseld werd, wat alle localen erg amusant vonden en drankjes gedronken. Erg leuke ervaring.

Vanuit Granada ben ik met Mark naar Isla de Ometepe gelift. Met een gammele drijfvlot naar een eiland midden in Lago Nicaragua gestuiterd. Voelde meteen goed toen ik daar aankwam. Echt Nicaragua... zandweggetjes.. hutjes.. lieve mensen etc..

Het eiland is ontstaan door 2 verschillende vulkanen, waarvan eentje nog continu rookt (Concepcion). En je hebt in het water als enige plek in de wereld zoetwaterhaaien, omdat het eerst verbonden was met de zee (niet dat ik ze gezien heb)! Hebben met een groep een taxi weten te regelen (erg lastig op zondag) en toen zijn we naar Finca de Magdalena gegaan. Een boerderij van ruim 150 jaar oud, in een heel mooi gebied. Daar bijna een week doorgebracht en onder andere een poging ondernomen de vulkaan Maderas te beklimmen.. een klim van zo´n 7-8 uur. Ik ging samen met Mark, Brandon en Emily en Mark is wel van het avontuur dus die wilde zonder gids. Prima.. hoopten we.. Maar de jongens begonnen meteen met een absurd tempo deze vulkaan meester te maken dus na 5 minuten was ik al helemaal op aangezien het stijl omhoog ging. Nog een stuk verder gegaan met een iets langzamer tempo, maar toen dacht ik waar ben ik in vredesnaam mee bezig.. ik beleef er totaal geen lol aan.. ben er achter dat ik geen hiker ben en het was zo bewolkt dat als je eenmaal boven was waarschijnlijk niks kon zien.. tja daar gaat je beloning. Dus Emily en ik keken elkaar aan, bedachten wat excuses waarom het ok was om om te keren en toen zijn we terug gegaan. Later bleek (de jongens vertelden dat uiteraard niet zelf) dat ze verdwaald waren op de terugweg en de klim alleen maar moeilijker werd! Wij hebben de rest van de dag lekker op het strand gelegen.

Verder zijn we naar een dorpje gewandeld waar ze geen electriciteit hebben en daar hebben we huisgemaakte zoete caramelkoekjes en bananen gegeten bij de president van de watervoorziening. Hele lieve man, die ons uitnodigde in zijn huisje en ons allerlei fotos liet zien. We wilden eigenlijk verder naar de waterval, maar daar had je ook een gids voor nodig en je mocht er niet zwemmen want het is het drinkwater voor het hele dorp.

Vervolgens heeft Scott, Amerikaanse jongen die 2 jaar vrijwilligerswerk doet op het eiland, een groep mensen meegenomen naar een hele lekker pizzaplek, waar we dan wel bijna een uur voor moesten lopen in het donker. Het was op een ecologische, biologische finca (farm) waar ze bruin brood bakken, verschillende groenten en fruit verbouwen, jam en likeuren maken etc. Heel mooi en relaxed en je kon daar vrijwilligerswerk doen voor korting op je verblijf. Dus Emily en ik zijn naar deze finca, El Zopilote, verhuist. Helemaal terug naar de natuur.. heb een week buiten in een hangmat geslapen, gepoept in een gat, waarna je rijstschillen moest strooien zodat het gebruikt kan worden als compost, gedoucht onder de sterrenhemel en uiteindelijk maar 1 ochtend vrijwilligerswerk gedaan, want het bestond uit bladeren bij elkaar schrapen en dode bananenboomtakken afhakken met een manchete in de brandende hitte om dit vervolgens als compost onder planten en bomen te frummelen. Voelde niet echt als noodzakelijk werk en er waren genoeg mensen, dus zover mijn poging tot charity.

Met Emily (Amerikaans meisje) kon ik het super goed vinden, we klikte meteen (helaas gaat zij precies de andere kant op). Met haar ben ik een dagje wezen kanoen naar 2 apeneilandjes (waarvoor we weer eerst ruim 2 uur naar een ander dorpje moesten lopen). Ik wilde 1 eilandje op om van dichterbij foto´s te maken, maar daar was meneer opperaap het niet mee eens. Ik was bezig de kano vast te maken en toen sloeg ie me, vervolgens wilde ie nog mijn peddel jatten en keek ie zo boos dat ik maar snel terug de boot in ben gegaan. Geen gasten gewenst op hun eiland blijkbaar.

Verder zijn we ook nog naar Ojo de Agua geweest, is een natuurlijke waterbron rechtstreeks van de vulkaan. Eigenlijk gewoon een lekker zwembad. Hiervoor moesten we ruim 2,5 uur lopen..tja het eiland is groter dan ik in eerste instantie dacht.. weinig bussen.. en als je geluk hebt een auto waar je mee mag liften.. maar het meeste is lopen, lopen, lopen.. over de zandweggetjes..dus bij elke stap zit je compleet onder het stof en heuveltje op heuveltje af.. en vergeet nooit je zaklamp want je weet nooit of je voor het donker terug bent en er zijn hier geen lantaarnpalen.. Zo ben ik ook ruim een week niet op internet geweest, want dat kost je een hele dag aangezien je 2 uur met de bus moet en geluk moet hebben dat ie rijdt.. Zo kwamen we een keer vast te zitten met de bus doordat een heftruck zich tegen een boom had geparkeerd en de weg versperde.. De chauffeur kwam na een half uurtje een keertje kijken wat er aan de hand was.. kreeg eerst nog lunch van zn vrouwtje waar ie de tijd voor nam en toen ging ie pas een keer proberen zijn truck weer aan de praat te krijgen.. Ondertussen dikke file, een bus aan beide kanten.. dus de buschauffeur van alles geprobeerd er toch langs te komen door zijn wiel te verhogen etc.. Omkeren had geen zin in want er is maar 1 weg op het eiland en de weg is ook veel te smal. Na ruim een uur kon de bus weer verder! Ach ja geduld is een schone zaak zeggen ze.. ik heb me iig rotgelachen

Emily had een Amerikaanse vrouw, Maria, ontmoet die al ruim 5 jaar op het eiland woont en een alleenstaande moeder is van een jochie van 2 met een Nicaraguaanse vader. Ze bakt en kookt biologisch en alles met granen en we mochten een dagje langskomen om een soort van kookcursus te doen. Dachten we... We kregen eerst koffie en pannenkoeken (die had ze dus al gemaakt) en vervolgens bestond de dag uit babysitten (spelen met de kinderen in de zee), haar levensverhaal aanhoren, ze heeft het erg lastig, kan moeilijk rondkomen, woont in een huis zonder deuren en muren waardoor ze een keer aangerand is en nu iemand moet inhuren die op haar huis past als ze er niet is, problemen met haar ex, weinig werk etc etc.. waardoor we erg veel medelijden met haar kregen, maar ook respect. Daarna werd de dag alleen maar bizarrer.. ze ging blijkbaar ook lunch voor ons maken. Allereerst zat er in de keuken een aapje van nog geen 1 jr opgesloten die ze hadden gevonden. Moeder was van een tak gedonderd met dr hoofd op een steen en was overleden. Aapje was super bang en ziek, met onstoken oogjes etc. (tja dat deed mij heel erg veel.. dus heb de meeste tijd bij hem gezeten, geprobeerd m gerust te stellen, zodat ik hem kon pakken en zijn oogjes druppelen en de fles geven, maar hij bleef heel bang..super zielig! Toen ik ook nog eens hoorde dat er heel veel land te koop is nu op het eiland, begon het allemaal te ratelen en te draaien in mn hoofd... wat nou als ik hier een opvang begin voor aapjes!! Whaa mijn droom!!! Moet ik blijven om iig voor dit aapje te zorgen? Ik heb alleen totaal geen kennis! Waarom ben ik die wildlife studie in Leeuwarden niet gaan doen? Dan had ik nu misschien wel wat kunnen betekenen!!! Is dit een teken.. moet ik dit aangrijpen.. of is het allemaal veel te onrealistich? Dus...). Maar goed, Maria kon dus niet in de keuken. Vervolgens kwam de ex langs en was ze helemaal van streek. Daarna zei ze dat ze eieren vergeten was.. dus ik bood aan om ze ff te gaan halen, ¨ja graag.. en misschien... als jullie daar ook zin in hebben, zou een biertje ook wel lekker zijn!¨ Tuurlijk ik haal gelijk een biertje.. kan ze wel gebruiken nu tenslotte. Vervolgens had ze geen kaas en tomaten.. Maar kaas hoefde alleen als wij graag iets van calcium wilde en zonder tomaten zou het ook wel lukken, maar misschien wordt het dan niet zo lekker.. ok op zoek naar tomaten en kaas. Kaas hadden ze niet. ¨Waar is de kaas?¨ ¨Nou dat hadden ze niet..¨ ¨O nou ja als jullie erg graag calcium willen dan verkopen ze daar, zie je dat ene huisje, dan 2 huisjes verder verkopen ze creme.. Dus als jullie willen?¨ Nu was het de beurt aan Emily, geleid door het 2-jarige jochie op zoek naar kaas of creme.. gelukt.. Vervolgens waren er al 3 liters bier doorheen (en Emily en ik hadden daar slechts een klein aandeel in)... dus ja dan maar weer meer bier halen.. Uiteindelijk om 3.30uur hadden we een keer lunch.. weten we nog steeds niks van bakken en koken op biologische wijze en voelden we ons steeds meer gebruikt.. Het was een hele lieve vrouw en ze kan echt heel goed koken, maar doordat ze eerst een zielig verhaal ophangt waren we geneigd haar zoveel mogelijk te helpen.. maar het voelde een beetje raar dat wij uiteindelijk van alles betaald hebben en voor het karretje gespannen werden. En tot overmaat van ongeloof.. had ik mensen voor haar geregeld die wilden komen eten, want in principe verkoopt ze elke woensdag lunch, had zelfs een prijs met ze afgesproken, maar uiteindelijk liet ze ze niet betalen en wilde ze liever ruilen voor sieraden (het waren artesanias), maar volgens mij is zelfs die deal niet doorgegaan. Tja en toen wilden we echt weg.. had ze dus geen geld voor de bus.. maar dat was wel ok.. ze ging wel lopen met al haar spullen en haar zoontje.. (wandeling van ruim een uur) hopelijk net op tijd voor het donker dus wij konden wel gaan.. tja daar sta je dan.. Ik was er wel klaar mee, maar Emily streek nog 1x over haar hart en gaf ze geld voor de bus.

Op de terugweg waren Emily en ik totaal flebbergested.. wat ons nu overkomen was en wat een rare dag het was geweest. Maar aan de andere kant heeft het ons minder dan 10 euro gekost.. hebben we 2 maaltijden gekregen, biertjes gedronken en lekker bij het strand gehangen. Dus ja dat was het eigenlijk wel weer waard haha!

Ik had bedacht de volgende dag weg te gaan en na deze dag was Emily ook klaar om te gaan, dus gingen we de volgende dag samen met nog een Engelse naar Rivas, waar onze wegen splitsten want zij gingen naar Granada en ik naar het strand in San Juan del Sur..

Daar aangekomen kwam ik Moniek weer tegen en wat andere bekenden en ben ik een paar dagen lekker wezen surfen. Ook was er het weekend een festival voor het goede doel.. heel grappig, 1 podium, heel kleinschalig.. in the middle of nowhere met verschillende bands en heel veel lekker eten. Was een erg leuk feestje!

Ik heb hier ook wat locals ontmoet.. dat wil zeggen El Salvadorenen die al 6 jr hier wonen waar ik de laatste dagen veel mee optrek. Heb sinds 2 dagen ook een gratis slaapplek en ze leren mij macrame (armbandjes maken van touw!) en koken heel lekker voor me! Dus de hippietijd continues alleen nu aan het strand! Was eigenlijk van plan met Moniek naar Costa Rica te gaan en dan bij Yan, een Canadees die ik ontmoet heb in Isla de Ometepe, in San Jose te slapen, die heeft een appartement voor een paar dagen.. maar dit is weer es mislukt! Waarom plannen maken als je je er nooit aan houdt haha! Maar in een paar dagen zal ik dan echt mijn move maken naar Costa Rica! Hoop ik...

Oja en ik ben bezig mijn vlucht te veranderen.. denk dat ik nog zo´n 2,5 maand langer blijf!

Nou dat was wel weer genoeg leesvoer dacht ik zo.. heb ook veel fotos geplaatst als je dat nog niet gezien had! Hoop dat alles nog goed gaat in het immer koude kikkerlandje en tot horens!

Hele dikke kus